مظلومیت بهشتی بعد از سه دهه  از شهادتش امروز نمایان تر است و متاسفانه  کسانی که خون این انسانهای بی گناه را ریختند طلبکار شدند و مدعی خون بها از نیروهای انقلابی شدند.

به گزارش «دانشجو سلام»  هفتم تیر سالروز شهادت مردی است که همراه هفتادو دو تن از بهترین یاران خود همانند مولایش حسین به دست بدترین و منفورترین افراد به فیض شهادت رسید.

مردی که به تعبیر امام امت خود به تنهایی یک ملت بود و سرانجام بافشار انواع تهمتها مظلومانه به شهادت رسید.

بهشتی که خار چشم دشمنان  بود و منافقین کوردل پس از عزل بنی صدر از ریاست جمهوری و یک ماه قبل از فرار مسعود رجوی به فرانسه با انفجار ساختمان حزب جمهوری اسلامی در سال 60 به شهادت رسید.

غربت و مظلومیت بهشتی و دهه 60در این زمان بار دیگر برای مردم ما باز خوانی شد.

همان شهداییی که مظلومانه به دست جلادان منافق به شهادت رسیدند و با تبلیغ همان عوامل ضد انقلاب سعی در تطهیر چهره خود داشتند و با مظلوم نمایی درصدد برامدند تا بعد از سه دهه، جای شهید و جلاد را عوض کنند.

به تعبیر مقام معظم رهبری، در ماجراى هفتم تير، دو گروه رسوا شدند: گروه اول كسانى بودند كه ادعا می كردند طرفدار مردم و خلق و انقلابند. گروه دوم، قدرتهاى جهانى مدعى حقوق بشر و ضد با تروريسم بودند.

و جای تعجب و تاسف این بود که بعضا کسانی که سنگ آنان را به سینه می زنند همان کسانی بودند که از آنان زخم خورده بودند.

دعوا بر سر آنان بود که چه کسانی آن منافقین کوردل که زنان و کودکان بی گناه و شخصیتهایی که هر کدام به مثابه وزنه نظام بودند را به سزای اعمالشان رساند!

این رفتارها و سخنان ما را بیشتر به یاد این سخن امام می اندازد که « بهشتی مظلوم زیست و مظلوم مرد و خار چشم دشمنان بود.»

انتهای پیام/

نوشتن دیدگاه