پنجم آذر سال 57 روز قیام تاریخی مردم گرگان یکی از روزهای مغفول مانده تاریخ انقلاب است که هنوز بعد از چهار دهه برای مردم ایران و حتی جوانان این شهرستان ناشناخته است.رهبر معظم انقلاب در دیدار با مسئولین ستاد گرامیداشت چهار هزار شهید گلستان در سال 95از دست اندرکاران و نخبگان خواستند تا این روز را به مردم و جوانان گرگانی بشناسانند.

به گزارش دانشجوسلام؛ بعد از حمله و به شهادت رساندن زائران حرم امام رضا در روز 29 آبان توسط عوامل رژیم شاهنشاهی  ، این روز از سوی امام خمینی عزای عمومی اعلام شد، ایشان از مردم خواستند تا اعتراض خود را نسبت به این واقعه تلخ نشان دهند.

ماموران رژیم پهلوی با 8هزارگلوله به استقبال مردم رفتند

علما و روحانیت مبارز گرگانی هم مانند سایر مردم ایران به ندای امام لبیک گفتند و تصمیم گرفتند، روز 5آذر در امامزاده عبدالله گرگان تجمعی داشتند، در آن روز نزدیک به 50هزار نفراز مردم گرگان تجمع کردند و قصد راهپیمایی داشتند اما ماموران رژیم با 8هزار گلوله به استقبال مردم رفتند و 14نفر از جوانان گرگانی را به شهادت رساندند.

 اکنون و در سالروز قیام تاریخی 5آذر گفتگویی با غلامرضا خارکوهی تاریخ نگار گلستانی و شکرالله علائدین مبارز انقلابی گرگانی انجام دادیم.

تنها به عشق انقلاب قلم میزند

خارکوهی که به گفته خودش در این سالها تنها و بدون هیچ  حمایتی از سازمان و ارگانی، صرفا برای ادای دین به شهدای انقلاب و زنده نگهداشتن یاد و نام آنان سعی در جمع آوری خاطرات انقلاب کرده است می گوید: قیام مردم گرگان در 5آذر 57 بزرگترین تاریخ مبارزه شمال ایران است  اما واقعا ناراحت کننده است که هنوز برای مردم گرگان زمین ناشناخته است.

او دلیل اصلی این غفلت را ثبت نشدن این واقعه تاریخی در آن زمان به علت تعطیلی مطبوعات تحصن کننده میداند و می گوید: البته بعدها در روزنامه ها و مطبوعات به این واقعه اشاره شد ولی چون به وقتش اعلام نشد نتوانست مانند قیام سایر استانها در تاریخ ثبت و تبیین شود، وی سکوت ائمه جمعه ، روحانیت مبارز و نخبگان در این سالها  را در محجور ماندن این واقعه مهم بی تاثیر ندانست .

دستان لرزان خارکوهی گواه قلم زدن این مرد انقلابی در این سالهاست، او سه جلد کتاب از وقایع 5آذر  به چاپ رسانید و تلاش کرد تا این روز مهم در تقویم ثبت ملی شد که اسناد و مدارک آن هم موجود است.

از هر تریبون و فرصتی استفاده می کند تا حقایق انقلاب را بازگو کند و از بی مهری ها و کم کاری هایی که در این راه از سوی سازمانهایی که برای گرامیداشت این واقعه، وظیفه و بودجه دارند و در وظایفشان کوتاهی کرده اند ناراحت است.

در ادامه شکراله علائدین از مبارزان انقلابی و شاهد عینی واقعه به ما می گوید: من می خواهم از نگاه دیگری به این واقعه بپردازم او به رگبار بستن مردم در روز 5آذر را انتقام دژخیمان رژیم از مردم گرگان خواند.

از او خواستیم بیشتر در این رابطه توضیح دهد : در روز 22آبان ماموران رژیم نزدیک به 10نفر از مبارزان انقلابی را دستگیر کردند، مردم از پیر و جوان تا زنان با فرزندان کوچک برای اعتراض به خیابان آمدند و مقابل پاسگاه گرگان تحصن کردند و اعلام کردند تا زندانیان را آزاد نکنید به خانه برنمی گردیم.

او می گوید: وقتی ماموران مارا زندانی کردند به همه اعلام کردند زندانیان را به تهران برده اند و خبری از آنها نداریم ، اما از داخل زندان به خانواده های زندانیان اطلاع دادند که ما در همین پاسگاه گرگان زندانی هستیم.

دوریالی بابرکت

او که خود یکی ازافراد دستگیر شده بود درمورد چگونگی این کار می گوید:  وقتی در زندان بودم یکی از سربازان که بچه محل ما بود مرا شناخت و از من پرسید اینجا چه میکنی ؟! سریع دوریالی که در ته جیبم داشتم به او دادم و گفتم با منزل ما تماس بگیر و اطلاع بده ما در همین پاسگاه گرگانیم و ادعای ماموران در انتقال ما به تهران دروغ است و به هیچ وجه سخنانشان را باور نکنند!

آن زمان اقشار مختلف مردم هر روز تجمع داشتند، خیل عظیمی از فرهنگیان در باشگاه تختی تجمع کرده بودند، خبر که به آنها رسید از همان مسیر خود را به شهربانی رساندند و کم کم مردم دیگر هم به آنها اضافه شدند.

او می گوید رژیم قصد داشت بعد از دستگیری 22 آبان گروه های دیگری از انقلابیون را در روزهای بعد دستگیر کند که با این حرکت مردم نه تنها اقدامی نکرد بلکه مجبور شد زندانیان دستگیر شده را هم آزاد کند

 این اتفاق برای ماموران رژیم و حتی خانواده هایشان گران تمام شد و تلاش کردند تا حیثیت و اقتدار لکه دارشده شان را جبران کنند.

روز انتقام از مردم/مردم میدانستند تجمع 5آذر بوی خون میدهد

این مبارز انقلابی ادامه می دهد: بعد از اعلام تجمع مردم در امامزاده عبدالله ماموران رژیم خود را آماده کرده بودند تا انتقام و سیلی که در 22آبان از مردم خورده بودند را جبران کنند

مردم با آنکه می دانستند این راهپیمایی بوی خون می دهد نترسیدند و حضور پر شوری داشتند. ماموران رژیم در آن روز دیوانه وار و بدون هدف به مردم شلیک می کردند و هر تجمع بیش از 5نفر مورد حمله قرار میگرفت. و 14تن از عزیزترین های این مردم در آن روز به شهادت رسیدند ولی با این وجود مردم قدمی از خواسته هاو آرمانهایشان کوتاه نیامدند .

شکراله علائدین که سینه اش سرشار از خاطرات آن دوران است می گوید: سخن از آن روزها بسیار زیاد است که باید نسل جوان و مردم از آن مطلع شوند، سعی کردم تمام خاطراتم را با همکاری آقای خارکوهی ثبت کنم تا مردم بدانند که این انقلاب با چه زحمت و خونهایی به ثمر نشست.

انتهای پیام/ لیلا هاشمی

نوشتن دیدگاه