در راه دفاع از حریم اسلام و عمل به توصیه‌ی الهی، جوانان خون خود را می‌دهند و پدران فرزندان‌شان را قربانی حریم آل الله می‌کنند.

به گزارش «دانشجو سلام»به نقل از  شبکه اطلاع رسانی راه دانا، عجب رسمی است، سنت قربانی کردن که پدری فرزند خود را در آستانه‌ی مرگ قرار داده و بدین وسیله به ذات احدیت تقرب می‌جوید و عجب مهربان خدایی است که به گوسفندی اکتفا نموده و پدر را از داغ فرزند رهایی می‌بخشد تا معجزه‌ای باشد برای انسانی که از تولد تا مرگ در کمین هوای نفس خود قرار می‌گیرد و چه بسا عزت و شرافت خود را قربانی متاع اندک دنیا می‌کند.

آری قربانی کردن نمادی از قطع دلبستگی و وابستگی‌ها و جلوه‌ای از ایثار مال و جان در راه محبوب واقعی و رضای خداست. اما قربان را باید از پدران و مادرانی پرسید که اسماعیل هایشان را به قربان‌گاه فرستادند و هیچ گوسفندی بر آنان نازل نشد ... گویی که خداوند تحقق می‌بخشد به آن حدیث قدسی که می‌فرماید هرکس را که عاشق من شود، من بدو عشق می‌ورزم و هرکس را که من عاشقش شوم می‌کشم و هرکس را بکشم خود خون بهای اویم ...

قربان را باید از مادرانی پرسید که  گردن فرزندانشان در درگاه خداوند از گل نازک‌تر شد اما بر عهد عبودیت خود پابرجا ایستادند و روی امت را نه در جهان بلکه در جمع ملائک سپید کردند و به خیل امّ وهب‌ها پیوستند.

امروز نیز هستند همان مادران و پدرانی که سوریه و عراق، منای فرزندان آنهاست هر روز یکی پس از دیگری را به مسلخ عشق می‌فرستند ... امروز منای حاجیان نه در عربستان بلکه در سرزمین‌هایی است که آماج کفر قرار گرفته است و اگر فلسفه‌ی قربان بریدن از تعلقات دنیایی است پس باید قربانیان خود را به منای روز روانه کرد حال اکه فرزند باشد یا گوسفند یا حتی اندک جیره‌ای که می‌تواند در راه نابودی دشمنان زبون به کار رفته و به سان سنگی به سوی شیطان اکبر پرتاب شود.

آری امروز سوریه و عراق مناست و جان و مال و قلم‌هایمان قربانیانی است که می‌تواند وسیله‌ی تقرب به خداوند باشد.

انتهای پیام/

نوشتن دیدگاه